شهید علی پور

22 بهمن سراسر  حماسه بود 

تصویر فوق  مربوط به  مادر شهید علی پور  (مرحومه  حجتی)  می باشد

در سفر زیارتی به سوریه 

السلام علیک یا ابا عبدالله

به نام خدا

عید سعید غدیر خم
واقعه غدیر حادثه ای تاریخی نیست که در کنار دیگر وقایع بدان نگریسته شود. غدیر تنها نام یک سرزمین نیست. یک تفکر است، نشانه و رمزی است که از تداوم خط نبوّت حکایت می کند. غدیر نقطه تلاقی کاروان رسالت با طلایه داران امامت است.
آری غدیر یک سرزمین نیست، چشمه ای است که تا پایان هستی می جوشد، کوثری است که فنا برنمی دارد، افقی است بی کرانه و خورشیدی است عالمتاب.
و غدیر، روز حماسه جاوید، روز ولایت، روز امامت، روز وصایت، روز اخوت، روز رشادت و شجاعت و شهامت و حفاظت و رضایت و صراحت شناخته شد. روز نعمت، روز شکرگزاری، روز پیام رسانی، روز تبریک و تهنیت، روز سرور و شادی و هدیه فرستادن، روز عهد و پیمان و تجدید میثاق، روز تکمیل دین و بیان حق، روز راندن شیطان، روز معرفی راه و رهبر، روز آزمون، روز یأس دشمن و امیدواری دوست و خلاصه روز اسلام و قرآن و عترت، روزی که پیروان واقعی مکتب حیات بخش اسلام آن را گرامی می دارند و به همدیگر تبریک می گویند.
... الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتِی وَ رَضِیتُ لَکُمُ الإِسْلاَمَ دِینًا ...امروز (روز غدیر خم) دین شما را به حد کمال رساندم و نعمتم را بر شما تمام کردم و اسلام را بعنوان دین برای شما پسندیدم. سوره مائده آیه 3.
? داستان غدیر خم ادامه مطلب...

فیلم «محمد رسول الله (ص)» نماینده ایران در اسکار شد

کعبه را گفتم سیه پوشیدنت از بهر چیست؟

گفت از جهل همین امت عزا داریم ما...

عرض تسلیت...

معاون سیاسی، امنیتی و اجتماعی استاندار هرمزگان فاجعه منا را ناشی از ناتوانی، بی تدبیری و بی‌کفایتی آل سعود دانست و بر جلوگیری از تکرار چنین حوادثی تاکید کرد.

سراپا وسعت دریا گرفتند.
همان مردان که در دل جا گرفتند,
تمام خاطرات سبزشان ماند,
به بام آسمان مأوا گرفتند,
به دوش ما چه ماند ای دل، که وقتی,
خدا را شاهدی تنها گرفتند,
چه شد ای دل، که در این راه رفته,
جواز وصل را بی‌ما گرفتند,
مگر مردان غریبی می‌پسندند,
غریبانه ره دریا گرفتند؟

به نام خدا

این روزایی که تَب والیبال بالا گرفته بود ، یه موضوعی  توجّهم رو به خودش جلب کرد
نِگا می کردم به اونایی که توی کشورهای لهستان و آمریکا و روسیه ، زمین والیبال رو خشک می کردند،
یه سری خانم که می نشستن زیر پای آقایون والیبالیست رو خشک می کردن

خداییش ،
نه خودمونیم خداییش اگه اولین بار این روش رو ما ابداع می کردیم،  دادِ حقوق بشر  و  یه عده به اصطلاح روشن فکر بالا نمی رفت که ، حق خانم ها ، شان خانم ها ضایع شده ؟

اما حالا که غربی ها این کار رو میکنن و خانم ها توسط غربی ها،  خشک کن زیر پای آقایون شدن ، چراغ تفکر هرچی روشن فکر تو ایران خاموش شده

اصلا انگار تبعیت کردن از غربی ها تقلید نیست ، ولی تبعیت از دانشمند دینی که هنوز هیچ دلیل عقلی برای رد حرفاشون ندارن تقلید کور کورانه میشه

اصلا تا صحبت والیبال شده ، چرا راه دور بریم ؟

بعضی از بچه های والیبال رو دیدید ؟
ریشهای بلند میذارن ؟
اتفاقا چقدر هم قشنگه و بهشون میاد  ( مُد جهانی و بین المللی هم هست )
اما یه نکته داره
اونم این که یه عده به اصطلاح  روشن فکر یا بهتره بگم ضد دین یه زمانی که چراغ روشن فکریشون از لامپ 200 هم پر نور تر بود ، می گفتن :
واه واه چه کثافت

این اسلام چیه ریش بلند رو توصیه می کنه !؟
هرچی کثافته زیر ریش جمع میشه

هرچی می گفتیم : عزیز روشن فکرِ من ،  آدمِ مسلمونِ ریش بلند ، علاوه بر این که مثل بقیه صورتش رو میشوره  چند بار هم در روز وضو میگیره

توی کَتِشون نمی رفت که نمی رفت ،
تازه ما نمی فهمیدیم میکروب زیر موهای دُم اسبی بعضیاشون جمع نمی شد ؟
ولی زیر ریشی که چند بار در روز شسته می شد جمع می شد ؟

اما حالا همون  ریش بلنده شده مُد و چون مُدل غربیه و من ازش تبعیت می کنم تقلید نیست ،

اما گوش دادن به حرف دانشمند دینی که از قرآن و روایت می گه تقلید کورکورانه هست

خوب شد گفتم ریش !!!

خیلی از این به اصطلاح روشن فکرای ما حجت و ملاک براشون شده حرف های جناب کوروش و از تمدن اون موقع می گن و خودشون رو مطیع اون تمدن می دونن
یکی نیست بهشون بگه داداشِ من تو اوّل برادریت رو ثابت کن بعد ادعای ارث بکن .

اگه تو عاشق مرام مسلک کوروشی
اول محاسن و ریشت رو مثل اون بذار ، شیش تیغ نکن ، چطور گذاشتن ریش بلند جزء مرام هخامنشی و آریایی نیست ؟
ای آریایی؟

و تو خواهر من که امروز می گی حضرت زهرا واسه 1400 سال پیش بوده
 و  فردا دم از کوروش و اهورا مزدا میزنی ، چرا حجابت مثل همسر و خانم های زمان کوروش نیست ؟

دم خروس رو قبول کنیم یا قسم حضرت عباس رو
دم خروس رو باید باور کرد این دور و زمانه...
قضیه اش رو که شنیدین?
ماجرا از این قرار است که مردی خروسی داشت که به پشت بام فرار کرد و به خانه یکی از همسایه ها رفت. صاحب خروس هم در خانه ی همسایه ها را میزد و دنبال خروسش میگشت. مردی که خروس در خانه اش بود ناگهان صدای در را شنید و چون حدس زد صاحب خروس باشد، آن را بلافاصله زیر عبایش پنهان کرد و در را باز کرد. تا مرد را دید که نشانی خروس را میگرفت سریع گفت: "به حضرت عباس قسم خروست به خانه ی من نیامده است." ولی دم خروس که از گوشه عبای مرد بیرون زده بود بهترین شاهد بر دروغ بودن حرف آن مرد داشت. صاحب خروس هم نگاهی به مرد انداخت و گفت: "دم خروس را باور کنم یا قسم حضرت عباس"

به هر حال این مقدمه ای بود برای دوستانی که داستان را نمی دانستند. واقعاً باید دم خروس را باور کرد یا قسم حضرت عباس را.

مطلب از نوشته های همسرم کپی آزاد با ذکر منبع:   http://shahidalipoor.parsiblog.com