شهید علی پور

سلام  یک شعر از خواهرم تقدیم به پدر شهیدمان و همه شهیدان اسلام



مه سرخ سپهر

در اینجا نام از او بردن چه سخت است *** سرود حرمت گل ها چه بخت است



کجایند آن شهیدان الهی *** هَزارانِ نوای آشنایی



بگو ای جان که آن جانان که بودند؟ *** تن خود را ز دست دل ربودند



روان آرام بر صحرا رسیدند *** چه بُد مقصود اینان ،ها چه دیدند؟



شهیدان وارث خون حسینند***شهیدان مونس حبل المتینند



شهادت نغمه ی زیبای گل بود***بسان بلبلان بر پای گل بود



شهادت آسمان عاشقانه است***شهادت شاهراه جاودان است



شهیدان عشق را معنی چه دیدند؟***بسان شیر بر دشمن پریدند



شهیدان محفل آرای زمینند ***به هُرم سجده بر خاکی جبینند



به خون سرخ او آرام گشتم***کشیدم بر تنم خوش کام گشتم



اگر بینی سرودم از شهیدم ***نگو اعجاز این خون را ندیدم



سر و جان شهید آهنین بود***بسان رستم ایران زمین بود



ولی قلبش به سان برگ گل بود***به آهی ،ناله ای مأوای دل بود



که با آهی زند لبخند لبخند***در آن ساعات روحانی که گویند



به یاد او دلم سرشار مهر است*** چرا چون او مه سرخ سپهر است