شهید علی پور

طبیبا وامکن زخم سرم را
مسوزان قلب زینب دخترم را

ببند آنگونه زخمم را که در قبر
نبیند فاطمه زخم سرم را

در و دیوار مسجد هست‏ شاهد
که من گفتم اذان آخرم را

وداع زندگی را گفتم آنروز
که زد در کوچه قنفذ همسرم را

---

نــخــورده سفــره‌ات جز خشک‌نانی

نــدیــده کـام تو جز استخوانی

نـــــدارد آســـمـــــان حــجـــره تـــو

به جز اقلیم اشکت کهکشانی

---

مبادا لیلة القدرت سر آید
گنه بر ناله ام افزونتر آید
مبادا ماه تو پایان پذیرد
ولی این بنده ات سامان نگیرد