شهید علی پور

سلام اولین  ولین دلنوشته را میخواهم از زبان خواهرم  برای شما بنویسم . یک شعر از خواهرم  تقدیم به پدر شهیدمان و همه شهیدان اسلام

 

مه سرخ سپهر

در اینجا نام از او بردن چه سخت است  *** سرود حرمت گل ها چه بخت است 

 

 کجایند آن شهیدان الهی ***  هَزارانِ نوای آشنایی 

 

 بگو ای جان که آن جانان که بودند؟ ***  تن خود را ز دست دل ربودند

 

 روان آرام بر صحرا رسیدند *** چه بُد مقصود اینان ،ها چه دیدند؟

  

 شهیدان وارث خون حسینند***شهیدان مونس حبل المتینند  

 

 شهادت نغمه ی زیبای گل بود***بسان بلبلان بر پای گل بود

 

 شهادت آسمان عاشقانه است***شهادت شاهراه جاودان است   

 

 شهیدان عشق را معنی چه دیدند؟***بسان شیر بر دشمن پریدند

 

 شهیدان محفل آرای زمینند ***به هُرم سجده بر خاکی جبینند

 

 به خون سرخ او آرام گشتم***کشیدم بر تنم خوش کام گشتم

 

 اگر بینی سرودم از شهیدم ***نگو اعجاز این خون را ندیدم

 

 سر و جان شهید آهنین بود***بسان رستم ایران زمین بود 

  

  ولی قلبش به سان برگ گل بود***به آهی ،ناله ای مأوای دل بود  

  

  که با آهی زند لبخند لبخند***در آن ساعات روحانی که گویند

 

  به یاد او دلم سرشار مهر است*** چرا چون او مه سرخ سپهر است