بسم الرب الشهداوالصديقين
باسلام
وبتون بسيارعاليه منكه گريم گرفت وقتي داشتم متنهاوعكسهارومي ديدم
عاليه
زنده باشيد به منم سربزنيد ياحق

آن‌كه گلبوته اشك‌ها را
روي انبوه آيينه‌ها كاشت
در ميان علف‌هاي هرزه
حالت جنگلي سبز را داشت
گاه با هر نسيم بهاري
از گل خنده آكنده مي‌شد
باد در شاخه‌هايش مي‌آويخت
سايه‌هايش پراكنده مي‌شد
با نگاه درون‌سوز هر درد
مثل آيينه‌ها دم نمي‌زد
چهره خستگي را نمي‌ديد
پلك اندوه بر هم نمي‌زد
با تب گريه‌هاي نجابت
بغض را در گلو سد نمي‌كرد
لحظه‌هاي دعا بي‌تعارف
دست احساس را رد نمي‌كرد
پشت آيينه‌هاي تبسم
در شب شرم و تشويش گم شد
زير نور چراغ شهادت
سايه‌اي بود و در خويش گم شد.