به نام خدا

بله،  انسان خودش اسیر خودش میشود، خودش برده و بنده خودش میشود.

انسان دو مقام دارد، دو درجه دارد: درجه دانى، درجه حیوانى، و درجه عالى، درجه انسانى.

پیغمبران آمده اند که آزادى معنوى بشر را حفظ کنند، یعنى چه؟ یعنى نگذارند شرافت انسان، انسانیت انسان، عقل و وجدان انسان، اسیر شهوت انسان بشود. اسیر خشم انسان بشود، اسیر منفعت طلبى انسان بشود. این معنى آزادى معنوى است.

هروقت شما دیدید بر خشم خودتان مسلط هستید نه خشم شما بر شما مسلط است، شما آزادید.

هر وقت دیدید شما بر شهوت خودتان مسلط هستید نه شهوت بر شما بر شما، شما آزادید.

هر وقت شما دیدید یک درآمد غیرمشروع در مقابل شما قرار گرفت و این نفس شما اشتیاق دارد مىگوید این درآمد را بگیر، اما ایمان و وجدان و عقل شما حکم میکند که این نامشروع است، نگیر و بر این میل نفسانى خودتان غالب شدید، بدانید شما از نظر معنوى واقعا انسان آزادى هستید،

اگرشمادیدیدیک زن نامحرم داردمى رودوحس شهوت شما. شماراتحریک مى کندبه چشم چرانى وتعقیب کردن،ولى یک وجدانى بر وجودشماحاکم است که شمارامنع مى کندوتافرمان مى دهدفرمانش رااطاعتمىکنیدبدانیدشماآزادمردهستید.

 امااگردیدیدتاچشم یک چیزىرامى خواهد مى دوید دنبالش،شکم یک چیزىرامى خواهدمى دویددنبالش،شمااسیرید،برده وبنده هستید.

شهید مطهری، آزادی معنوی، ص30