خودمان را مسخره کرده ایم...!
به نام آفریدگار مهر
آقا اجازه!
مطلب منتخب از وبلاگ بهانه دل
سلام رفیق!
خوبی؟! می خواهم امروز دعوتت کنم که در یک مرحله خطیر قدم برداریم.
کجا برویم؟! وادی فکر!
آری...بیا با هم کمی فکر کنیم!
به چی؟!.........ان شاءالله می گویم!
تصور کن بین رفقا یا بین اعضای خانواده نشستی، از دستت در میره و اشتباهی رو مرتکب میشی. به قول خودمون سوتی میدی!
بعد می بینی اعضای خانواده دست جمع بهت می خندند! یا یکی از کودکان حاضر در جمع بهت میخنده.
چه حسی بهت دست میده؟
اگر روی خودمون کارنکرده باشیم مسلما عصبانی میشیم.
و احتمالا با خودمون میگیم چه بچه بی ادبی!
و یا اینکه معلوم نیست والدین این بچه حواسشان جز به تربیت بچه، به چه چیز دیگه ای بوده که از فرزندشون غافل شدند؟!
غافل از اینکه ما در طول روز بارها و بارها با بعضی از رفتارها خودمون رو مسخره می کنیم!
چی؟! مگه میشه آدم خودش رو مسخره کنه؟!
بله جانم چرا که نمیشه!
حالا سوال من اینجاست که چرا این حرکات مون بهمون برنمیخوره؟!
چرا از این بی عرضگی ها که موجب تمسخر خودمون توسط خودمون میشه دست برنمی داریم؟!
با خودم و توام ای رفیق! آیا وقت اون نرسیده که...(سوره مبارکه حدید/16)
سخن کوتاه! بیا باهم ببینیم ما با چه رفتاری خودمون را مسخره کردیم؟!
امام مهربانی ها، امام رضا سلام الله علیه می فرمایند:
هفت چیز بدون هفت چیز، مسخره است:
کسى که با زبانش آمرزش بطلبد، ولى [از گناهش ]پشیمان نباشد، در حقیقت، خودش را مسخره کرده است .
کسى که از خدا توفیق بخواهد، ولى تلاش نکند، در حقیقت، خودش را مسخره کرده است .
کسى که جویاى دوراندیشى باشد اما احتیاط نورزد، در حقیقت خودش را مسخره کرده است .
کسى که از خدا بهشت بخواهد، ولى سختى ها را تحمّل نکند، در حقیقت، خودش را مسخره کرده است .
کسى که از آتش به خدا پناه برد، ولى شهوات را فرو نگذارد، در حقیقت، خودش را مسخره کرده است .
و کسى که یاد خدا کند، امّا به سوى لقاى او نشتابد، در حقیقت، خودش را مسخره کرده است.
منبع روایت: نهج الدعا - محمد محمدی ری‌شهری