سلام. به اعتقاد من پدرداران واقعي شماييد و پدرندارهاي واقعي امثال من. شما درك معرفتي و احساسي خاصي از پدر داريد چيزي كه ما بر اساس آداب و عادات روزگار و تبليغات چيزي از آن سر در مي آوريم و مانند روشنفكران عصر ناصري سري با غرور از باب فهم آن تكان مي دهيم در حالي كه چيزي نمي دانيم. پدر؟ من كه نمي دانم پدر با مادر يا مادر با برادر يا با خواهر يا با همسايه يا با همكار چه فرق اساسي دارد!؟مي ترسم آن گونه كه ما پدر را به معني واقعي كلمه مثل شما درك نمي كنيم، شما هم معني خوشبختي خودتان را مثل ما درك نكنيد! و اين از عجايب روزگار ماست!