جمـعه ها طبع من احســاس تغزل دارد

نا خود آگاه به سمــت تـو تمـــايل دارد

تا به کي يکسره يکريز نباشـي شب و روز

مـــاه مخفــي شدنش نيز تعــــادل دارد

يازده پله زمين رفت به سمت ملکـوت

يک قدم مانده ، زمين شوق تکامل دارد

جمکران نقطه ي اميد جهان شد که در آن

هرچه دل ، سمت خدا دست توسّــل دارد

هيچ سنگي نشود سنگ صبورت ، تنــــها